Ik drukte op de deurbel
Ik drukte op de deurbel. Hard, zodat ze me goed zou kunnen horen. Ik stond voor de tweede keer op dezelfde plek, maar nu, enkele weken later. In tegenstelling tot de vorige keer scheen de zon fel door de grote ramen. Het licht tekende figuurtjes op de grond. Het maakte de ruimte vriendelijker. Warmer ook. De ramen zaten vol grijze strepen; van de neerslag. Ik was alleen en wachtte nog steeds, net als de vorige keer. De tijd duurt langer als je wacht.
De auto’s raasden buiten langs de weg.
Ik werd ongeduldig, met mijn zware tas bungelend aan mijn schouder.
Er had iemand een stoeltje in de hoek van de portiek neergezet met een knuffelbeer erop. Waarschijnlijk om de boel op te leuken, maar het resultaat was slecht. Het stoeltje was zowat nog ouder dan de beer. De beer zag er doorleefd uit, hij moest in een vroeger leven wit van kleur zijn geweest. Hij had geen neus meer, lange stoffen draden uit het midden van zijn gezicht lieten zien dat hij het zwaar had gehad.
Hij was ooit iemands beste vriend geweest, bedacht ik me.
Nu zat hij daar in de hoek, zijn tijd uit te zitten, totdat iemand hem definitief weggooide.
Ik drukte mijn vinger weer op de deurbel. De tijd trok langzaam voorbij. Eindelijk hoorde ik zacht gestommel achter de deur. De deur ging op een kier open en er lachten twee vriendelijke ogen naar mij. Veel helderder dan onze laatste ontmoeting. Ze keken me nieuwsgierig aan.
“Ik ken u nog” zei ze stralend tegen me, “u bent al eens hier geweest”.
Ik knikte, ik was verbaasd dat ze me, na onze korte ontmoeting, nog herkende.
“Komt u maar binnen” zei ze, “hier is het lekker warm”.
“Wie bent u eigenlijk?” vroeg ze me toen.
Ervaring als indicerend wijkverpleegkundige
Dit is een verhaal van een cliënt waarbij ik als wijkverpleegkundige op huisbezoek ga, om een indicatie voor de thuiszorg te stellen. Het mooie van het vak als wijkverpleegkundige is dat ik verschillende mensen mag ontmoeten in zeer diverse omstandigheden.
Ik stel een thuiszorg indicatie waarbij ik rekening houd met verschillende aspecten van de zorg die iemand nodig heeft en waar hij of zij het beste mee geholpen is.
Een thuiszorg indicatie regelen is een uitdaging
Het is bureaucratische klus om een juiste indicatie voor de thuiszorg geregeld te krijgen. Daarbij is er onderscheid tussen een PGB of ZIN. Deze ZIN kan dan ook weer gecontracteerd of ongecontracteerd zijn. Tja en dan zijn er ook nog de verschillende wetgevingen zoals de WMO (gemeente), de WLZ (overheid) of de ZVW (zorgverzekeringswet).
Ik heb me jaren suf gepuzzeld hoe en bij welk loket ik het beste kon aankloppen om mijn cliënten in de thuissituatie te ondersteunen. Ik zag vaak door de bomen het bos niet meer. Herken je het geworstel met de thuiszorg indicatie en weet je niet hoe je het beste de thuiszorg en de daarbij horende zorgfacturen moet financieren?
In de workshop de geheimen van een passende thuiszorg indicatie heb ik je alles op een rij gezet.
Ja, inderdaad geheimen van een passende thuiszorg indicatie, omdat een goede passende oplossing om de thuiszorg te regelen vaak verstopt is.
Ik help je zorgen in de laatste levensfase op een natuurlijke manier. Ik ondersteun met praktische oplossingen en doceer ontspanningstechnieken om rust en pijn in de palliatieve en terminale fase te verminderen om rust te bevorderen, zodat er ruimte is voor een waardevol afscheid dat troost geeft.
Mijn naam is Diana Stassen MSc, wijk &palliatief verpleegkundige , gezondheidswetenshapper en hypnotherapeut.
