Te gevoelig om te begeleiden aan het sterfbed
"Zou ikke niet kunnen! Ik ben veel te gevoelig om te begeleiden aan het sterfbed". Deze uitspraak passeert regelmatig. Alsof levenseinde doula's en palliatieve zorgverleners robots zijn die hun vak uitoefenen. Zouden ze bedoelen dat mensen die ondersteunen tijdens de laatste levensfase ongevoelig zijn? Ik denk het niet.
Maar het is soms wel een uitdaging om te gaan met (moeilijke) emoties. Ik geloof dat je gevoeligheid juist een enorme kracht is als je ondersteunt tijdens het sterf proces. In podcast Stervensgoed nr 78 deel ik je 2 belangrijke inzichten waarom.
👉🏻Je luistert de podcast ook via apple en Spotify. Reageren op Stervensgoed podcast? Graag! Dat kan onder dit blog!
👉🏻Verdiepen in het laatste stukje leven zodat je met al je warmte kunt ondersteunen? Volg de gratis videotraining voor onmisbare inzichten via deze link.
Podcast Stervensgoed transcript.
Te gevoelig om te begeleiden aan het sterfbed
Het is bijzonder mooi om voor een dierbare te mogen zorgen als die komt te overlijden. Hier zit natuurlijk een heel verdrietige kant aan, maar ook een heel mooie kant. Beide kanten mag je ontdekken en voelen. In dit artikel wil ik het hebben over te gevoelig zijn om te begeleiden aan het sterfbed.
Ik hoor namelijk mensen wel eens zeggen: ‘Ik ben zo gevoelig, dus ik kan dit werk niet doen.’ Dan lijkt het alsof zij die hele verantwoordelijkheid niet willen nemen. Ik zie het tijdens mijn werk en bij familieleden. Een aantal mantelzorgers zijn heel betrokken, maar er zijn ook familieleden die de rug toekeren of letterlijk weglopen. Ik geloof niet dat zij dat doen omdat ze niet willen begeleiden, maar juist omdat ze het te heftig of te zwaar vinden. Ze weten niet goed hoe ze daarmee om moeten gaan.
Balans tussen geraakt worden en goed voor jezelf zorgen
Als mensen mij vragen wat ik voor werk doe, krijg ik vaak als reactie: Oei, dat is zwaar, dat is heftig. Inderdaad is dat soms zwaar. Als wijkverpleegkundige kwam ik vaak bij mensen die ernstig ziek waren en niet meer beter werden. Dan heb je te maken met mensen die verdriet hebben. Met mensen die voor uitdagende aspecten van het leven staan. Dat is inderdaad soms zwaar.
Het punt wat ik hierin dan ook wil maken: ik ben mens. Gelukkig word ik geraakt door dit soort dingen in het leven. Er is ook een tijd geweest dat ik als wijkverpleegkundige een hoge muur had opgebouwd om mezelf te beschermen. Ik werkte een beetje als een robot. Misschien wat overdreven, maar ik hield afstand zodat ik niets liet binnenkomen.
Maar dat was niet de persoon die ik wilde zijn. Als ik pijn niet meer laat binnenkomen of daar niet meer over nadenk, zou ik mijn werk niet meer kunnen doen. En dat is iets anders dan dat je je laat meeslepen in het hele gebeuren en er aan onderdoor gaat. Ik geloof dat dát de grootste uitdaging is van mensen die werken als Stervensgoed levenseinde doula. Om de balans te vinden hoe je goed voor jezelf zorgt. Ik heb hier een aantal handvatten voor, die ik ook altijd deel in mijn trainingen.
1. Welke betekenis geef je aan de gebeurtenis?
In sommige culturen wordt het bijvoorbeeld gevierd als iemand overleden is. Iemand is nu op een mooiere en betere plek. Dus anders dan wanneer je de betekenis eraan geeft dat iemand weg is, of als je de betekenis eraan geeft dat iemand alleen zou mogen sterven op hoge leeftijd.
Gevoelsmatig is het natuurlijker dat iemand op een hoge leeftijd overlijdt, maar zo werkt het leven niet. Het leven is niet altijd eerlijk en voorspelbaar. Er overlijden ook mensen op jonge leeftijd.
Welke betekenis geef je daaraan? Geloof je dat het leven is zoals het is? En dat het leven het beste met je voorheeft, maar dat wij dat niet kunnen begrijpen vanuit ons hoofd of hart? Maar het heeft wél een grotere betekenis. Dat is het eerste inzicht wat ik je wil meegeven als je denkt: Ik ben te gevoelig.
Ga eens na welke betekenis je daaraan geeft.
2.Zou je iemand willen zijn die niet gevoelig is?
Ik geloof erin dat je gevoeligheid een superpower is. Ik geloof namelijk dat je dingen kunt aanvoelen, dat het je empathisch maakt en dat je dus haarfijn weet wat de ander nodig heeft.
Die superpower (dat talent) kun je dus gebruiken om te ondersteunen aan het sterfbed. Je valkuilen en talenten gaan vaak hand in hand. Je kunt inderdaad te gevoelig zijn, maar waar het geregeld misgaat is dat mensen te vaak ongevoelig zijn. Dat ze te hard zijn en muren om hun hart hebben gebouwd. Dat ze niet willen, niet durven of nog niet kunnen voelen.
Op het moment dat mensen tegen mij zeggen: ‘Dit is heel zwaar, dit is heel moeilijk werk en ik zou dat nooit kunnen.’ Of: ‘Ik ben te gevoelig voor dit werk en kan dit niet aan,’ dan zeg ik altijd: ‘Dit werk is heel mooi.
Dit werk gaat over liefde en over dankbaarheid. Dit werk gaat over menselijkheid, vertrouwen en verbinding.’ Mooier dan dat kun je het toch niet hebben?
Als de essentie van je werk hierover gaat? Natuurlijk is het soms moeilijk. Maar daar zit de uitdaging voor onszelf in.
Tot slot deze video. wat als je anders kijkt naar stervensbegeleiding?
Wat als stervensbegeleiding een kans is als je gevoelig bent?
Event “De dood is springlevend”
Op 2 november a.s. start de vijfdaagse online masterclass “De dood is springlevend”. Met mooie internationale bekende gasten: Roy Martina; holistisch arts en Quantum expert. Maar ook Chantalle Burgers, tevens holistisch arts, die van alles zal vertellen over evenwicht en balans.
Verder spreekt Irene Kersten. Zij was werkzaam bij de politie, maar heeft nu een eigen bedrijf waarin ze professionals helpt na impactvolle traumatische gebeurtenissen op het werk.
Ook Bert Keizer, directeur van de levenseindekliniek, (expertise centrum euthanasie) zal spreken. En tot slot benoem ik nog Winny Bos van Doulawijzer.
Tickets kosten 97 euro, exclusief btw. Vragen voor de gasten kun je van tevoren indienen en opnames worden gemaakt indien je niet live kunt kijken. Het belooft 5 mooie avonden te geven. Supertof als jij er ook bij bent! Je bestelt hier je tickets.
