De perfecte stervensbegeleider
“Ik weet niet wat ik moet doen om in deze situatie te ondersteunen.”
Ik wil niet zeggen dat ze liegt, maar ze weet echt wel wat ze kan doen om te helpen aan het sterfbed. Deze uitspraak hoor ik vaak. Meestal is het niet waar. Deze keer in ieder geval niet.
Ze vindt het eng en spannend. Ze voelt zich onzeker en heeft knikkende knieën bij het idee dat ze de leiding mag nemen om alles te regelen rondom de laatste levensfase. Ze twijfelt, want ze wil het goed doen. De juiste keuze maken om op de beste manier te helpen. Geen fouten te maken.
Haar ego gaat met haar aan de haal en perfectionisme komt boven drijven.
- Wat als ik iets verkeerds doe?
- Wat als ik me vergis?
- Wat als iemand boos wordt?
Tja, wat dan?
Om eerlijk te zijn, dat weet je nooit. Je kunt je beste beentje voorzetten, de meest empathische houding aannemen en 'verstandige’ dingen zeggen of urenlang luisteren. Wanneer doe je het goed?
De perfecte stervensbegeleider bestaat niet
Op het moment dat je een stap naar voren zet om te ondersteunen aan het sterfbed, is er een mogelijkheid dat je iets fout doet. Een opmerking geeft die de ander voor het hoofd stoot of waar je de verkeerde snaar raakt. Een advies dat verkeerd uitpakt.
Is dat een reden om een stap terug te zetten?
Persoonlijk vind ik van niet. Stel dat iedereen een stap terugzet?
Mijn man had al jaren de diagnose kanker. Ik heb jaren voor hem gezorgd totdat hij stierf. Ik was niet voorbereid op zijn dood. Iedereen om me heen zag hem vermageren, slapper ter been worden, minder scherp en traag worden in zijn opmerkingen.
Ik zag het niet.
Toen overleed hij en ik heb geen afscheid genomen. Ik wou dat iemand naar voren was gestapt om mij te vertellen wat iedereen wist. Iedereen wist dat mijn man terminaal was, behalve ik.
Ik gun bovenstaande dame, een stervensbegeleider die naar voren was gestapt. Met lef en moed om het gesprek aan te gaan, om eerlijk te zijn. Haar de harde waarheid te vertellen, en tegelijkertijd haar een kans te geven om afscheid te nemen. Als we (zijdelings) betrokken worden aan een sterfbed vraagt het ons om eerlijk te kijken naar onze angsten en onzekerheden.
Vluchten we weg in onzekerheid of durven we (met knikkende knieën) naar voren te stappen?
Ik moet eerlijk bekennen, dat ik vaak met knikkende knieën en klotsende oksels aan het sterfbed heb gestaan. Ik vind het nog steeds spannend. Zeg ik de juiste dingen? Is dit wel het beste voorstel?
Mag ik een beetje aandringen tijdens het gesprek of moet ik het laten sudderen tot het volgende gesprek?
Ik kies ervoor om het te doen. Niet om weg te lopen voor de knikkende knieën en het ongemak. Ik kies ervoor om te staan, voor wie ik wil zijn. Een rots in de branding en moedig om moeilijke stukken aan te kijken.
Wie wil jij zijn?
Twijfels en onzekerheden als stervensbegeleider
Twijfels en onzekerheden gaan hand in hand met een stervensbegeleider. Als stervensbegeleider ben je naast professional mens. Juist die persoonlijke touch, maakt dat je het verschil maakt voor mensen in de laatste levensfase. Ik nam een podcast op over twijfels en onzekerheden als je ondersteunt in de laatste levensfase.
In Stervensgoed podcast #30 onthul ik 7 inzichten over twijfels en onzekerheden als (aankomend) stervensbegeleider.
Je luistert de podcast via de website van Ster in Zorg of via Spotify.
Het bevat inzichten als je twijfels en onzekerheden ervaart in je werkzaamheden als (aankomend) stervensbegeleider.
Liefdevolle en praktische stervensbegeleiding
Ontdek hoe je op de best mogelijke manier ondersteuning biedt tijdens het stervensproces in de gratis online Masterclass Liefdevolle en praktische stervensbegeleiding. Aanmelden doe je hier
