Rust in de laatste levensfase
Ik druk met mijn vinger op de voordeurbel van een groot statig herenhuis. In de verpleegkundige overdracht heb ik gelezen dat mevrouw terminaal is, en ‘er geen bijzonderheden zijn’. De cliënte heeft geen pijnklachten aangegeven en haar wens is om thuis te overlijden omringd door haar familie.
Ik weet niet wie ik ga ontmoeten aan de andere kant van de deur. Het is niet mijn vaste wijk waar ik werk als wijkverpleegkundige.
Een vrouw van middelbare leeftijd doet de deur open. Ze plaatst haar wijsvinger voor haar lippen en gebaart dat ik stil moet zijn. Ik steek mijn hand uit en fluister mijn voornaam. Ze stelt zich voor als de dochter en wenkt dat ik achter haar aan moet lopen.
Ik volg haar door de lange gang. Het is donker in de gang en stil in huis.
Als we bij een kamerdeur aankomen, gebaart ze dat haar moeder rechts in de kamer ligt. Ze doet de deur open en ik hoor klassieke muziek aanstaan. Ze wijst naar een man in de kamer en zegt zachtjes: “Dat is mijn broer.” Haar broer zit in een hoek en leest een boek. In de rechterhoek van de kamer zie ik een bed staan, opgemaakt met frisse witte lakens. Boven de lakens zie ik het hoofd van mijn cliënte, ze is net zo wit als de lakens.
De rust geeft troost in de laatste levensfase
Ze heeft haar ogen dicht en haalt rustig adem. Ze lijkt te slapen. De kamer is met lichte kleuren ingericht en het ruikt er fris. Er staan verse bloemen naast haar bed: witte lelies. Ik kijk om me heen en zie meerdere vazen met verse bloemen staan.
De rust in de kamer valt als een deken om me heen.
De dochter gebaart of ik een kopje koffie wil. Ik knik.
Ze schenkt een kopje koffie voor mij en haarzelf in. Zo staan we een tijdje zwijgend naast elkaar terwijl we naar haar moeder kijken. Haar ademhaling klinkt nog vastberaden boven de klassiek muziek uit. Het is mooi en vredig.
Intuïtief voel dat ik niks hoef te doen, dat zou de sfeer veranderen. Het is vredig en sereen. Ik wilde deze energie niet verstoren. Ik ben ontroerd door de sereniteit, door de rust en de kalmte die in deze ruimte heerst.
“Kan ik nog iets voor je betekenen?” vraag ik tenslotte aan de dochter.
Ze haalt haar schouders op en schudt nee met haar hoofd.
Ik pak mijn spullen weer en loop stilletjes het huis uit.
Dagen later hoor ik van mijn collega dat deze mevrouw rustig is ingeslapen.
Meer rust in de laatste levensfase?
Wil je weten wat je het beste kunt doen om rust te brengen in de laatste levensfase in jouw persoonlijke situatie?
Ik denk met je mee naar oplossingen en geef je praktisch advies.
Vul hier het contact formulier in.
Mijn naam is Diana Stassen drs./MSc. (wijkverpleegkundige, gezondheidswetenschapper en hypnotherapeut).
Ik help zorgverleners en mantelzorgers om buitengewoon goed voor zichzelf én voor de ander te zorgen in de laatste levensfase. Zodat er meer rust en minder klachten zijn in deze belangrijke fase van het leven. Ik focus me daarbij ook op natuurlijke ondersteuningsmogelijkheden
