Eigen regie

Hij ademde onregelmatig; zachtjes, nauwelijks hoorbaar. Het duurt niet lang meer, wist ik.

Ik leek ontspannen, maar dat was maar schone schijn. Het was verre van mijn eerste keer, maar ik bleef het spannend vinden. Telkens weer. Ik had mijn jas nog aan, ik was meteen naar het bed gelopen dat in de huiskamer stond. Ik hield zijn hand vast met mijn ene hand en met mijn andere hand wreef over zijn schouder.

Zo stonden we daar aan bed. Ik aan de ene zijde, moeder en zoon aan de andere zijde. Alle drie starend naar de man in het bed.

Mijn gedachten dwaalden af, naar de nachten die ik gewaakt had. Eindeloos was hij opgestaan en uit bed gekropen, mijn geduld op de proef stellend. Gedwee liep ik dan achter hem aan, bang dat hij in zijn zwakke toestand zou vallen. 

Hij was een trotse man geweest, ijverig en gedisciplineerd. Vasthoudend, ook. De regie wou hij stug vasthouden. In werkelijkheid was deze al stiekem tussen zijn vingers weggeglipt. Als water dat in het putje verdwijnt bij een leeglopende badkuip. Sneller leeggelopen dan gevuld.

Zijn karakter was ooit een schuimend, geurend en uitnodigend warm bad. Hij was een koppige man, volhardend en eigenwijs. Ik mocht hem graag. 

Zijn enkele reis ging bijna van start. Vertrektijd binnen enkele minuten. Hij had het ticket nog niet gewild. 

Ik prevelde een aantal woorden als: “laat maar gaan, het is goed geweest”. Het klonk hol in de kamer. Ik bemoedigende hem, het enige wat ik nog kon doen. 

Volgens mij is hij vertrokken, fluisterde ik tegen de familie, die hun tranen lieten lopen. Toen ademde hij weer. 

En nog een keer. 

De laatste keer.

Alsof hij wou zeggen, ik heb de regie.

Wie ben ik?

Mijn naam is Diana Stassen (MSc. /Drs.). Ik ben wijk en palliatief verpleegkundige in Maastricht/Zuid-limburg. Ik help je zorgen voor een warm en liefdevol afscheid in de laatste levensfase. Ik help warme vrouwen die zorgen voor hun ongeneeslijk zieke partner, vader of moeder. Ik help met zorg organiseren, omgaan met emoties zoals verdriet en pijn, maar vooral om rust te brengen.

Ik help je door een luisterend oor aan te bieden en mijn drie beste tips met je te delen. Een gesprek van mens tot mens. Dat doe ik via een Bakkie Troost gesprek. In dit gesprek luister ik naar jou verhaal. Ik geef je advies, als je dit wilt, maar dat hoeft niet.

Ik heb ook een checklist voor je gemaakt. In deze checklist heb ik belangrijke aandachtspunten voor je op een rij gezet.