Waken is magisch
De tijd staat stil, terwijl de wereld door draait. Ondanks het achtergrondgeluid, klinkt het stil en vredig.
Sereen.
Als je met je ogen kijkt is het niet het mooiste wat je ziet, en toch is het prachtig.
Ik zit aan bed van een vriendin, ze ligt in het ziekenhuis. Ik heb een tijdje voor haar mogen zorgen als verpleegkundige.
Wat heb ik plezier gehad met haar. Ze was lief, veel te lief, eigenlijk. Voornamelijk voor anderen, en te weinig voor haar zelf.
Wat heb ik plezier gehad met haar. Ze was lief, veel te lief, eigenlijk. Voornamelijk voor anderen, en te weinig voor haar zelf.
Ze is van de generatie: ‘doen zoals het hoort’.
Lief zijn, aardig zijn. Mensen helpen en jezelf zoveel mogelijk wegcijferen. Opgegroeid volgens de strenge regels en overtuigen van Toen.
Ze heeft geen familie meer en nu ligt ze in het ziekenhuis ‘werkend’ aan haar laatste uren hier op deze aarde.
Haar gezicht is ingevallen en vermagerd. Haar adem is onregelmatig, soms weer diep en dan weer oppervlakkig. ‘Ze ligt er vredig bij’ zoals ze dat dan zeggen.
Naast de andere kant van het bed zit een oude vriendin van haar.
We zijn stil en praten niet met elkaar. Het is geen ongemakkelijke stilte, maar een vertrouwde stilte. Alsof we ons al jarenlang kennen en het comfortabel is om te zwijgen. Ook al hebben we elkaar zojuist ontmoet.
Op de gang horen we de verpleegkundigen op en neer lopen met de piepers op zak. Het is druk op de afdeling.
De energie van sterven
We hebben de deur gesloten. Want hier eerst een andere energie. Hier is het stil en kalm. Geen stress. Niks te overhaasten. Het gaat zoals het gaat.
In de afgelopen jaren zijn haar twee meeste dierbare personen in haar leven overleden, haar beide zussen. Ze wil graag naar haar zussen toe.
Wanneer mag ik nu gaan? Vroeg ze mee regelmatig de afgelopen tijd.
Haar wens komt binnen enkele uren in vervulling, schat ik in.
Haar gezicht veranderd voortdurend van uitdrukking en haar ademhaling wisselt mee.
De sfeer is bijzonder, magisch. Je kunt de stilte bijna aanraken in de kamer.
Sterven is geen medisch proces
We zijn vergeten hoe sterven is. We besteden aandacht aan het lichaam. Heeft iemand pijn? Zou ze dorst hebben? Ligt ze comfortabel?
Dat is belangrijk, want we ervaren de wereld door ons lichaam. We voelen, we ruiken, we zien en horen.
Dat is belangrijk, want we ervaren de wereld door ons lichaam. We voelen, we ruiken, we zien en horen.
Maar het plaatje is niet compleet. Er is zoveel meer! (In deze gratis masterclass zet ik je de belangrijkste aspecten over stervensbegeleiding op een rij)
Onze emoties, onze gevoelens, onze energie, onze geest en ziel.
Onze emoties, onze gevoelens, onze energie, onze geest en ziel.
Er gebeurt veel op het sterfbed. We veranderen van vorm, tenminste dat is mijn overtuiging. Energie kan niet ophouden te bestaan, het kan hoogstens veranderen. Zoals water naar ijs en waterdamp kan veranderen als de omstandigheden anders zijn.
Onze energie verandert als we sterven
Je voelt het aan de energie. De rust die er ontstaat. Meestal is er eerst chaos vooraf. Maar daarna wordt het sereen.
Ik maakte er een mooie podcast over, met bijzondere verhalen die ik deel. Waarin ik je inzichten onthul hoe je kunt bijdragen aan een magische sfeer tijdens het waken.
Hoe je de sfeer kunt voelen en positief beïnvloed. Het is niet alleen van belang voor diegenen die overgaan, maar voor iedereen die erbij betrokken is. Écht, je maakt het verschil! Je luistert de podcast stervensgoed #17 hier.
Het geeft troost als je de magie kunt voelen van een overgang.
Laat je me weten welk inzichten je uit de podcast haalt?
P.S. Ik nodig je uit in de masterclass liefdevolle stervensbegeleiding. Waarin ik je praktische handvatten en tools onthul hoe je de laatste levensfase mooier en waardevoller maakt. Via deze link neem je deel