Mooie momenten bij dementie in de laatste levensfase

Een persoonlijk verhaal over mijn lieve oma met vergevorderde dementie in de laatste levensfase.

Mijn oma leek niet meer 'thuis', de laatste jaren van haar leven. Dat is wat dementie doet. Toch wist oma in het laatste stukje leven ons te verrassen. Luister naar het verhaal in deze podcast Stervensgoed of lees onderstaand blog en laat je inspireren.

👉🏻Je luistert de podcast ook via  apple  en  Spotify . Reageren op Stervensgoed podcast? Graag! Dat kan onder dit blog!

👉🏻Verdiepen in het laatste stukje leven zodat je met al je warmte kunt ondersteunen? Volg de gratis videotraining voor onmisbare inzichten via deze link.

Mooie momenten bij het levenseinde met dementie 

In dit artikel wil ik graag een aantal inzichten rondom het thema dementie delen. Het zou mooi zijn als jij die kunt toepassen voor je dierbaren, je naasten of je familieleden. Of misschien voor je bewoners, cliënten, coachklanten of patiënten. De aanleiding van dit thema was een interview over dementie en afscheid nemen. Er is een nieuwe televisieserie op Nederland 2. Deze serie is van Adelheid Roosen en Hugo Borst en gaat over afscheid nemen bij dementie. Een aanrader.

Persoonlijk verhaal over het laatste stukje leven bij dementie

Ik wil een persoonlijk verhaal met je delen over dementie. Dat is het verhaal van mijn oma. Zij was een lieve, warme en goedlachse vrouw. 

In het laatste stuk van haar leven kreeg zij dementie en heeft ze het nog jaren volgehouden in een verpleeghuis. De gevolgen van dementie sloegen echter hard toe. Mijn oma leek niet meer ‘thuis’. 

Het lichaam was er nog wel. Ze ademde, ze kon slikken, ze kon poepen en plassen. Maar ze kon niet meer lopen en op een gegeven moment ook niet meer in haar rolstoel zitten. Toen lag ze dus24 uur per dag in bed. Ze herkende niemand meer en reageerde zelfs niet als iemand voor haar stond. Echt alleen die elementaire reflexen die mensen in leven houden; ademhalen, de bloedsomloop, de spijsvertering, die gingen gewoon door. Maar dat hele stuk wat ons mens maakt, dat kon je niet meer terugzien. Er was geen interactie meer, geen glimlach van herkenning en geen reactie meer op wat er in de omgeving gebeurde. Uiteindelijk overleed ze aan een longontsteking. Een complicatie die je vaak ziet bij mensen met dementie.

De laatste dagen van dementie

Die laatste dagen was mijn demente oma in een heel diepe slaap. Ze had haar ogen niet meer geopend en was echt in een verlaagd bewustzijn. En net voordat ze stierf, deed ze haar ogen open. Ze keek mij en mijn moeder aan, maar ook de overige mensen rondom haar bed. Ze zette een grote glimlach op en vertrok. Op het moment dat ik dit schrijf, krijg ik daar nog steeds kippenvel van. Het was zo’n ontzettend mooi moment. Ik keek naar het lichaam van mijn oma en sloot intuïtief haar ogen. En in de energie die om haar lichaam hing, zat zoveel rust, sereniteit en vreedzaamheid. Daar heb ik een aantal inzichten uitgehaald.

Het moment dat de ziel in het lichaam zat en zei: ‘Oké, hier ben ik en nu vertrek ik.’

1-We zijn meer dan ons lichaam

Als we het openen van de ogen en echt kunnen 'zien' in deze toestand medisch zouden moeten verklaren, met zoveel medicijnen, in zo’n diepe slaap en al tijden geen echt contact meer, dan kan ik alleen maar de conclusie trekken: We zijn meer dan ons lichaam. Voor mij was het moment vlak voordat ze stierf alsof ze 'thuis' was. Het moment dat de ziel in het lichaam zat en zei: ‘Oké, hier ben ik en nu vertrek ik.’ Ik ben benieuwd hoe dit resoneert voor jou. Je hoeft mijn verhaal niet te geloven, maar ik wil het wel met je delen. Ik maak dit namelijk vaker mee. Ook bij andere cliënten die ik heb mogen begeleiden in die laatste levensfase.

2-Sterven is mooi

In onze maatschappij wordt sterven heel naar en heel donker en soms afgrijselijk gemaakt. Het wil ook niet zeggen dat er geen verdriet en geen pijn is, maar ik wil het inzicht met je delen dat sterven ook heel mooi kan zijn. Toen mijn oma stierf, deed ze dat dus met een glimlach. Ze deed dat met gratie, met gemak, met rust en sereniteit. Het was echt een heel mooi moment.

3-Afscheid nemen kan jaren duren

Sommige mensen moeten heel abrupt afscheid nemen omdat die laatste levensfase heel kort duurt. Bijvoorbeeld als mensen jong zijn, als wij het niet verwachten of als mensen een kort ziekteproces hebben. Maar met dementie kan het afscheidsproces soms wel jarenlang duren. Dat maakt het niet lichter of moeilijker, maar wel dat die tijd enorm langgerekt kan zijn. Het is een rouwproces wat soms wel weken, maanden of jaren kan duren. 

Is een prachtige vraag om te stellen. In de gratis masterclass liefdevolle stervensbegeleiding deel ik je mooie inzichten hierover.

Hulp vragen als je het moeilijk hebt is het beste wat je kunt doen

Vaak wordt gezegd: De tijd heelt alle wonden. Maar dat is niet altijd waar. Door beperkende overtuigingen, traumatische ervaringen of situaties die maar door je hoofd blijven gaan, kan er een belemmering en blokkades optreden.

Maar ook bij het gevoel van vermoeidheid, vastlopen, burn-out klachten of depressiviteit, kan het zijn dat je onverwerkte rouw hebt. Dat hoeft niet altijd te gaan over het overlijden van een dierbare, maar kan ook gaan over afscheid nemen van andere gebeurtenissen in je leven. Vaak is het een optelsom van meerdere zaken.

Ik heb nu de deur weer geopend voor mijn 1-op-1 intensieve coaching. Er zijn hier 2 plekjes voor vrij deze maand. Dit doe ik omdat ik kwaliteit belangrijker vind dan kwantiteit. Het traject is kort, intensief en zorgt echt voor een doorbraak als je vastloopt. Het bevatten twee gesprekken en een VIP dag waarin we de blijvende transformatie te werkstellen. Heb je interesse? Stuur een mail naar diana@sterinzorg.nl voor meer informatie.