Waken is wachten

Waken is wachten op wat komen gaat. 

Als verzorgende heb ik al vele artikelen geschreven over alles rondom het waken. Dit puur vanuit ervaringen op de werkvloer.

Afgelopen voorjaar heb ik voor het eerst gewaakt bij een dierbaar familielid.

Alles wat ik ooit schreef over families die waken klopt gewoon.

Als de terminale fase aanbreekt en je wordt gebeld dan schiet de adrenaline door je lichaam. Je wil zo snel mogelijk naar je dierbare toe. Op de afdeling aangekomen wil je iedereen die je dierbaar is bellen en het maakt dan niet uit waar je bent want het huis is op dat moment van jullie. Dat er ook andere bewoners wonen maakt je op dat moment niet uit.

Ik zie dat ook in mijn werk, familieleden lopen dan te bellen op de gang en ik dacht altijd ‘Er zijn hier bewoners die slapen’

Als die fase voorbij is komt er rust je gaat bijna fluisteren bij je dierbare. Dit duurt een tijdje en dan komen de verhalen van vroeger naar boven. Ja, het wordt bijna ‘gezellig, het fluisteren wordt gewoon praten en lachen.

Vreemd want je gaat een dierbare verliezen.

Ondertussen laat je je ogen langs het lichaam van de stervende glijden. Er ontstaat een soort van ongeduld….. Waarom gebeurt dat?

Omdat je niet wil  dat diegene lijd. Steeds denk je ‘Wordt die ademhaling nu anders?’, ‘Hoelang duurt het nog?’

Ja, zelfs de vraag aan de zorg ‘Hoelang duurt het nog?’ hoorde ik mijzelf stellen aan een verzorgende.

Ik dacht hoe is het mogelijk dat juist ik deze vraag stel?

Het gebeurt gewoon of je het nu wel of niet wil.

Bijzonder om dit mee te maken, ook heel leerzaam want nu weet ik echt wat er allemaal gebeurt bij een familie die zit te waken.

Het is loodzwaar maar je krijgt daar de kracht voor.

Ook besef ik mij hoe belangrijk de verzorgenden zijn die bij dit laatste stukje zijn. Ik vergeet de grote schatten niet meer die zo liefdevol hun best deden.

Dit stukje moet in één keer goed want je kunt het nooit meer over doen.

Als dit niet goed gaat zijn alle jaren daarvoor weg want je onthoud alleen dat laatste.

Deze ervaring vind ik een verrijking voor mijn werk. Ik vond het altijd een grote eer om zo dichtbij naasten te staan tijdens het sterven maar nu nog veel meer.