De strijd tussen goed en kwaad
Vorige week was ik bij een symposium en zag daar afbeeldingen vanuit de middeleeuwen. Op de afbeeldingen was een stervende te zien.
Om het bed van de stervende waren aan de ene kant engelen te zien en aan de andere kant duivels. Dit gaf de strijd weer tussen goed en kwaad.
De engelen lieten het goede zien terwijl de duivels probeerde de stervende van het licht af te houden.
De duivels hielden een doek voor de stervende zodat diegene niet de engelen kon zien. De engelen deden dit ook zodat de stervende het kwaad niet kon zien. De vrouw of de man die in het bed lag voerde een enorme strijd en kon hierdoor het leven niet los laten.
Op een andere afbeelding was te zien hoe de ziel uit het lichaam ging. Er was een baby te zien in uit de mond van de stervende kwam. Prachtig weer gegeven vond ik. De ziel verlaat het lichaam ook maar dan vanuit de buik.
Dit kunnen sommige mensen waarnemen. Men ziet dan een nevel die uit de buik komt en als men langer kijkt kan men zien dat de nevel de vorm van het aardse lichaam aanneemt en een hele tijd boven het lichaam blijft.
De strijd tussen goed en kwaad zie je nog bij mensen die gaan sterven.
Vaak wordt gedacht dat het de strijd van het lichaam is maar ik denk dat het vaak de strijd is van de ziel die moet gaan kiezen tussen goed en kwaad en het het verlaten van het aardse lichaam.
Regelmatig zie je dit bij mensen die zwaar gelovig zijn en met hel en verdoemenis zijn groot gebracht.
Mensen zijn vaak bang voor de straffende hemelse vader die hun zal berechten.
Soms duurt het los laten van het aards zolang. Mensen voeren zo'n enorme strijd in het sterfbed.
Medisch gezien zou het aan lichamelijke oorzaken liggen maar ik denk dat er geestelijk gezien een veel grotere strijd is.
Loslaten van het aardse leven is misschien wel het moeilijkste wat we als mens moeten doen.
Oude mensen zijn regelmatig bang en onzeker en vragen zich af of ze wel goed hebben geleefd. Ze zijn bang dat ze in de hel komen. Dan zie je in feite de strijd waar ik aan het begin van dit artikel mee begon.
Ja, wat kan je doen als verzorgende? Niet heel veel want deze strijd voeren ze met hun eigen gedachten en ziel.
Wel kunnen we proberen deze strijd wat makkelijker te maken door bij hun te zijn.
Te vertellen over het licht waar ze heen gaan als ze hun lichaam los laten.
Soms zijn woorden niet nodig maar een liefdevolle aanraking wel.
Er zijn en hun angst horen en zien.
Benoemen dat je hun angst ziet dat is soms als genoeg omdat ze zich dan niet eenzaam voelen in hun eigen strijd.
Loslaten moeten ze zelf doen.
Regelmatig zie je dat naasten onbewust hun dierbare vasthouden. Dit is niet omdat ze hun hier willen houden, nee, uit pure liefde houden ze hem of haar vast door hun letterlijk vast te houden. De ziel zal dan ook aan het aardse blijven hangen. Geef stervende de ruimte omdat te sterven.
Carlo Leget heeft hier een prachtig boek over geschreven.
'Ruimte om te sterven'
Om als verzorgende bewust te worden van een strijd moet je je verdiepen in hun religie en overtuiging want dan pas weet je wat er speelt.
Graag zou ik willen afsluiten met de woorden.
Geef men de ruimte om te sterven, verdiep je in hun leven zodat je weet wat de stervende bezig hield.
Als je ruimte geeft kan iemand makkelijker de stap naar de andere kant maken en hun aardse leven loslaten.