Zorg aanvragen – wat een bureaucratisch gedoe
Als wijkverpleegkundige schuif ik regelmatig aan bij het keukentafelgesprek van de Wmo of het huisbezoek van het CIZ (bij de Wet langdurige zorg). Het is vaak moeilijk voor de cliënt, en voor de zorgverleners. En ook voor mij. Er hangt zoveel vanaf. De gesprekken zijn belangrijk, want zonder passende zorgindicatie kan er onvoldoende zorg worden geleverd aan de cliënt. Het blijft een momentopname die bepalend is. Snapt de ander waarom de zorg zo noodzakelijk is? Waarom de cliënt niet zonder kan?
Geen één cliënt in de thuiszorg past in een hokje
De uitbetalende instanties willen tot in de puntjes verantwoord zien waarom en hoe de zorg wordt geleverd. Soms begrijp ik dat, soms gaat het wantrouwen wel heel ver. Een cliënt past namelijk nooit 100% in een hokje. Geen enkele. Daarbij komt dat de ene dag de andere dag niet is. Gezonde mensen hebben dagen dat het vlotjes verloopt en dagen dat alles lijkt tegen te zitten. Mensen met een slechtere gezondheid hebben dat ook.
Regels zijn regels, of ik het er nu mee eens ben of niet. Ik probeer de regels zo goed mogelijk toe te passen. Het is eigenlijk simpel: wat geschrapt kan worden, wordt geschrapt, tenzij je een goede onderbouwing hebt.
Hier, gaat het vaak mis in de zorg
De drempel is hoog om zorg aan te vragen, want de cliënt voelt zich vaak bezwaard als hij zorg nodig heeft. Aangeven dat het niet lukt, dat je het niet meer zelfstandig kan. Wie beleeft daar plezier aan? Niemand. Mijn gemiddelde cliënt is altijd een beetje zorg mijdend. Vaak door de toegenomen druk van de bureaucratie en de toon die wordt gezet door de vele formulieren en intakegesprekken met verschillende personen.
De doorsnee senior doet een beroep op de thuiszorg, omdat het niet meer anders kan. Omdat de partner is uitgeput en de mantelzorger op zijn tandvlees loopt.
Bureaucratisch systeem om zorg te regelen
Als wijkverpleegkundige heb ik hier een taak vind ik. Opkomen voor je cliënt. Opkomen voor je collega’s. Het Nederlands zorglandschap bestaat uit een bureaucratisch systeem. Wij als thuiszorgverleners zitten er middenin. We moeten het ermee doen. We kunnen er niet omheen. Ik word vaak boos van de bureaucratie, en een te lage indicatie. Het voelt zo onrechtvaardig. Maar ja, boos worden heeft geen zin. Het is slecht voor je humeur en de indicatie wordt er niet beter op. Je houdt er een rotgevoel aan over. Herkenbaar?
Kennis is macht
Beter kun je stapsgewijs te werk gaan om de gewenste indicatie te rechtvaardigen voor je cliënt. Hoe doe je dit dan? Door het systeem zo goed mogelijk beheersen. Kennis is macht.
Weten welke woorden je moet gebruiken om de noodzaak van zorg aan te geven, weten bij welke instanties je dient aan te kloppen en wie waar verantwoordelijk voor is.
Veel doen is heel normaal voor zorgverleners
De gemiddelde zorgverlener doet zoveel, dat ze het niet eens opmerkt. Zoals een boodschapje doen voor een cliënt, omdat er geen boterham in huis is. Niet haar taak, maar wat moet ze dan? Snel een urinekweek bij de huisarts afgeven en een kopje koffiedrinken in haar vrije tijd, omdat de cliënt anders niemand heeft om tegen te praten die dag. De cliënt die haar verhaal doet over de toename van agressie van haar dementerende man tijdens het kopje koffie. Het is geen ‘koffietje drinken’. Het is inventariseren wat er speelt om escalatie in de thuiszorg te voorkomen.
Zorg tussen de bedrijven door
De woorden niet kunnen vinden om de noodzaak, het probleem, te beschrijven. Het niet kunnen vatten wat je eigenlijk allemaal reilt en zeilt. Soms is een blik van de verzorgende genoeg om de cliënt te motiveren om het hard nodige glaasje water te drinken, om uitdroging te voorkomen. Gewoon omdat de cliënt dan voelt dat hij ertoe doet, dat iemand zich zorgen om hem maakt, waarop hij het glas aan zijn lippen zet. De zorg die wordt geleverd tussen de bedrijven door, die eigenlijk nauwelijks te beschrijven valt. De juiste woorden vinden, woorden geven aan problemen die vaak (onopgemerkt) opgelost worden. Het is een hele uitdaging.
Mijn kennis delen als wijkverpleegkundige
Ik heb tig zorg indicaties gesteld en ben bij tig zorggesprekken aangeschoven. Ik wil de ervaringen en geleerde kennis graag met je delen. Niet dat ik alles weet, maar ik vind dat je het wiel niet opnieuw uit hoeft te vinden.
Het is mijn missie om je te helpen als je zorgt voor een ongeneeslijk zieke dierbare. Ik wil je helpen de best mogelijk zorg te regelen, voor een mooi en waardevol afscheid thuis. Ik deel graag mijn expertise met je via een telefonisch Bakkie Troost gesprek, helemaal gratis. Klik hier voor een afspraak met mij te plannen.
